چه کسی پاسخگو است؟

بالاخره سکوت راجع به قطعی اینترنت شکسته شد. به دستور شورای امنیت کشور اینترنت بین المللی قطع شده است و خوب دلیلش را همه ما می‌دانیم. اما سوالی اینجا مطرح می‌شود که آیا این حد از سخت‌گیری لازم بود؟! تقریبا تمام شبکه‌های اجتماعی از فیسبوک و توییتر بگیر تا تلگرام و وایبر در کشور ما فیلتر هستند. رسانه‌های معاند از جمله بی‌بی‌سی و صدای آمریکا هم به همین شکل فیلتر هستند. آیا نمی‌شد مانند اعتراضات گذشته که فقط عمکرد فیلترشکن‌ها را مختل کردند عمل می کردند؟! حتما می‌بایست به کل ارتباط مردم را با دنیای خارج قطع می‌کردند؟!

شاید این ماجرا تستی برای شبکه ملی اطلاعات بود که ببینند چه مقدار برای شرایط مشابه در آینده آمادگی دارند که نشان داد تقریبا هیچ آمادگی وجود ندارد. بزرگترین مشکل هم نداشتن یک موتور جستجوی بومی بود که روی شبکه ملی اطلاعات بتواند کار کند. چند گزینه معدود هم در اصل یک ابر جستوجوگر بودند که نتایج گوگل، بینگ و سایر موتورهای جستوجوی معروف را ترکیب می‌کردند که در طبیعتا در این شرایط از کار افتادند و اینترنت بدون جستوجوگر بی‌معنی است. و نتیجه‌اش این می‌شود که تقریبا تمام کسب و کارهای اینترنتی که هنوز سرپا هستند باید به کاربرانشان پیامک بزنند و آدرس سایت خودشان را برای کاربران بفرستند.

مختل شدن زندگی مردم هم جای خودش را دارد. من از سایت‌های آموزشی مثل Solo Learn  و اپلیکیشن‌های مثل Anki و Drops استفاده می‌کردم که از کار افتاده‌اند. برای بعضی شرایط بدتر هم هست. کسانی که در آزمون‌های بین‌المللی شرکت کردند و حالا نمی‌توانند در آزمون اینترنتی شرکت کنند. فریلنس‌هایی که با شرکت‌های خارجی همکاری می‌کنند و حالا موقعیت شغلی و آینده حرفه‌ایشان در خطر است. افرادی که اعضای خانواده‌شان در خارج از کشور زندگی می‌کنند و نمی‌توانند با عزیزانشان ارتباط بگیرند. دانشجویانی که برای کار پایان‌نامه‌شان به اینترنت احتیاج دارند.

سوال این است؛ خسارت ناشی از قطع شدن اینترنت را چه شخص یا نهادی جبران خواهد کرد؟!